στην γλώσσα σου
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά November 10th, 2022
que encajes no significa que estes en el lugar correcto
Αναρτήσεις 'Say what?'
Point of view
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά October 1st, 2022
«…για το γρασίδι το πρόβατο είναι σαρκοβόρο…»
απόσπασμα από συνέντευξη του Στέφανου Ξενάκη στην εκπομπή «Τιμής Ένεκεν» με τον Δαυίδ Ναχμία.
Πόσο δίκαιο έχετε κύριοι.
αποσπάσματα από 34
5 τσαχπινιές November 18th, 2011
“…να έχεις το θάρρος του λόγου και την ευθύνη των λέξεών σου. πάντα.
τι πιο ομορφο απο το να περιγράφεις το πως ακριβώς το νιώθεις;
να μπορείς να ταυτοποιήσεις πλήρως το πρόβλημα και να το μεταφέρεις με τέτοιο τρόπο στον άλλο σου μισό, που να καταλάβει απόλυτα, τι σε έχει φέρει σε τέτοιο σημειο να πληγώνεις υπέρογκα κάποιον που αγαπάς τόσο…”
the boys
7 τσαχπινιές February 28th, 2011
Σήμερα
είδα ένα μεσήλικα στην παραλία,
να έχει αρπάξει το
κιτρινοκόκκινο πλαστικό φτυαράκι
από τον εγγονό του και
να σχηματίζει μία τρύπα
στην άμμο
με περίσσια παιδική αθωότητα,
κάνοντας, τάχα – μου – δήθεν,
πως τώρα ξέρει περισσότερα
επί του ζητήματος
της τρύπας,
από όταν ήταν στην ηλικία του εγγονού του…
“…the boys will always be boys…”, σκέφτηκα και όλα ξεκαθάρισαν.
true state of mind
1 τσαχπινιά February 2nd, 2011
…state of mind, in case you’re wondering…
σε μιά έκδοση που προτιμώ περισσότερο γιατί αυτή πρωτογνώρισα.
είσαι
9 τσαχπινιές October 30th, 2009
…είναι που χώνεσαι σε κάθε γωνιά της σκέψης μου και γίνομαι φωνακλάς…
κατάλληλη
15 τσαχπινιές September 8th, 2009
Θυμάμαι να είχα το πρόβλημα από μικρός.
Είχα πάντοτε γυναικες δίπλα μου.
Σήμερα το αποφάσισα και σκέφτηκα θετικά.
Ξανά-μανά, τούμπαλιν.
Σκέφτηκα θετικά σήμερα και το αποφάσισα.
Σκέφτηκα να το δηλώσω.
Φόρεσα το χαμόγελο του βλάκα μου και στο λέω:
Δεν βρήκα ποτέ, μέχρι τώρα, την κατάλληλη.
Ανοιχτή επιστολή (part IV)
15 τσαχπινιές July 13th, 2009
Από που να αρχίσω να στα λέω, έγιναν όλα ΠΟΛΥ γρήγορα. Μάλλον θα πάτησα τα σωστά κουμπιά και μπήκαν όλοι οι τροχοί σε κίνηση γιατί αν περνούσα και αυτό το καλοκαίρι στάσιμος(,) στο κεφάλι(,) θα είχα ΣΗ-ΜΑ-ΝΤΙ-ΚΟ πρόβλημα. Ήταν αδιέξοδο, στροφή φουρκέτα, εμείς οδηγούμε την κούρσα. Μου έκατσε η ευκαιρία και πήρα “…το πρώτο τρένο και έφυγα…” που λένε και στα μέρη μας.
Είμαι στο Abrantes της Πορτογαλίας, στο ΚΑΡΑ-κέντρο της χώρας, 60-70 χμ από τον Ατλαντικό ή τα σύνορα της Ισπανίας και υπολογίζω σε 7 ώρες την οδήγηση για Μαρόκο, σε 5 για την Μαδρίτη, σε 7 για Σαραγόσα, 3 για το Πόρτο…και άλλα τέτοια, καταλαβαίνεις. Δουλεύω με την εταιρία που δούλευα και πριν φύγω για Λονδίνο σε μιά καινούρια μονάδα ηλεκτροπαραγωγής στο Pego, 12χλμ μακρυά, έχει δουλειά για 18, ίσως και παραπάνω, μήνες. Ελικρινά δεν ξέρω και ούτε με απασχολεί το πόσο θα καθήσω εδώ. Καλά είναι. Νέα χώρα, δεν έχω ξανάρθει, μικρή πόλη, άλλοι άνθρωποι, ΠΟΛΥ πράσινο, ο Τάγος να περνάει από δίπλα, κάστρο που βλέπει ΟΛΟΥΣ τους γύρω κάμπους, γιατί λέει πως ήταν στρατηγικό σημείο για τους Πορτογάλους σε κάποιον από τους πολέμους τους… δε θυμάμαι, εσύ είσαι καλή στην ιστορία και εγώ στις ιστορίες.
Και τώρα αυτά που τα είδα, μη θαρρείς, τα έκανα και σε λίγο χρόνο. Αν εξαιρέσεις πως πιάνω δουλειά στις 7 το πρωί (ξύπνημα πριν τις 6, πρωινό κτλ) και γυρνάω σπίτι κατά της 8-και-βάλε-κοντά-9 και το ότι σήμερα ήταν η δεύτερη μέρα που ΔΕΝ δούλεψα από τις 23 Ιουλίου, βρίσκω χρόνο μέσα στην μέρα για να ζήσω πραγματικά.
Συνεπώς αντιλαμβάνεσαι το πόσο βολεύει την κατάσταση το ότι η πόλη είναι μικρή και χαριτωμένη και δεν έχει και ζωή τα βράδια να πιείς ένα ποτό γιατί ούτως ή άλλως δεν έχει ούτε μία γκόμενα της προκοπής. Παίζει βέβαια ένα μπουρδέλο που φρόντισαν να μου το δείξουν από την πρώτη μέρα, αλλά δεν νομίζω πως φτάνουν τα λεφτά μου να αγοράσω αυτό που ψάχνω. Κοινως, δε βγαίνεις και δεν σκορπάς και λεφτά. Παίρνεις τώρα και το κάτι παραπάνω στο μισθό γιατί είσαι και μεγάλο παιδί, δουλεύεις εξωτερικό και εργοτάξιο… έχεις μονό το φαγητό σου σε έξοδα και τίποτα άλλο. Η εταιρία για αυτοκίνητα, βενζίνες, τηλέφωνα, κινητά, ιντερνέτια και εξοπλισμό σπιτιού (έπιπλα, τηλεοράσεις, κέρατα, Χριστούγεννα)…και να μην μπω σε λεπτομέρειες για το σπίτι με τα 3 υπνοδωμάτια, τα 2 μπάνια με μπανιέρες, το απέραντο καθηστικό με τη γυάλινη-μπαλκονάτη γωνία, την θέα στους πλάτανους και την χαριτωμένη κουζίνα…
Αποφάσισα, που λες, να πάρω την αφεντομουτσουνάρα μου και χωρίς να το σκεφτώ και πολύ, να έρθω εδώ και να τα βρω. Σχεδόν όλα έτοιμα, που μου λένε. Καταλαβαίνεις πως για να παίζει τέτοιο σκηνικό, κάποια φάβα έχει ο λάκκος. Επίσης αποφάσισα πως δε θα σταματήσω ποτέ ξανά να χαμογελάω. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ, όσο χρόνο έχω, κοιτάω να το περνάω περπατώντας και κάνοντας άλλες τέτοιες ασκήσεις αποσυμπίεσης, κάτι ορειβασίες, κάτι τρεξίματα, κάτι στρέτσινγκ, τέτοια πράματα βρε παιδί μου, του μυαλού και του κορμιού, για να φεύγει από πάνω μου όλη η κακή ενέργεια της δουλειάς.
Δεν παραπονιέμαι σε καμία περίπτωση. Το μόνο μου πρόβλημά είναι πως τόσα χρόνια που δεν έχω ακόμα να καταφέρω να στήσω πραγματικό τσαρδί, και γυρνώ από πόλη σε πόλη άλλοτε για πολύ καιρό και άλλοτε για λιγότερο πολύ, σίγουρα δε θα έπρεπε να με κάνουν τόσο φοβητσιάρη. Το αντίθετο μάλιστα, θα με έκαναν πιο “τσαμπουκά”, γιατί σίγουρα με γεμίζουν εμπειρία. Αρχίζω, όμως, και νιώθω λιγάκι ανασφαλής, γιατί όσο περισσότερο διαφορετικό κόσμο-με-κοινά-στοιχεία γνωρίζω, τόσο νιώθω μοναδικότητα και παράλληλα μοναξιά, ειδικότερα όταν δεν μπορώ να επικοινωνήσω.
Δεν με ενοχλεί όμως! Είπαμε, αποσυμπιέζομαι. Λισαβόνα χθες, Μαδρίτη την άλλη εβδομάδα για τα γενέθλια του φίλου Άγγελου και της Ιωάννας του και μετά από εκεί και πέρα δεν έχω προγραμματίσει απολύτως τίποτα. Εντάξει, μόνο κάτι βασικά, μα προσέχω να κοιτάω τι είναι αυτό που στοχεύω και όχι το τί πραγματικά στοχεύω, μιά αναθεώρηση ας το πούμε. Όπως κάθε φορά, όταν θα επιστρέψω Ελλάδα θα το μάθεις την τελευταία στιγμή. Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι η οικία είναι στην διάθεσή σου όποτε τη χρειαστείς, για να μην πως επιβάλεται. Θα τα πούμε και απο κοντά όταν ξαναβρεθούμε από κοντά.
Σε φιλώ και μου λείπεις.
Σ.
υ.γ: την ταχυδρομική μου σύσταση δεν την ξέρω ακόμα, μόλις την μάθω θα έχεις και πραγματικό γράμμα μου, σαν καλοί υλιστές και κτητικοί άνθρωποι.
κίνητρο
8 τσαχπινιές May 18th, 2009
Το πιο σημαντικό πράγμα που έχω να κάνω τα πρωινά είναι να προσπαθώ να αποφύγω άσκοπες σκέψεις που με τριγυρίζουν σαν αξιοθρήνητα τσακάλια. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και σχίζω τα φύλλα από το ημερολόγιο του τοίχου, διαβάζοντας τα κακοτυπωμένα, ανορθόγραφα στιχάκια πίσω από κάθε σελίδα. Παράδοξο. Το σημερινό λέει πως ο χρόνος είναι απατεώνας.
Από την άλλη, την νύχτα τα πράγματα είναι καλύτερα, η πόλη βάζει τα μαύρα και εγώ νιώθω περίφημα. Περπατάω με άνεση ανάμεσα από κτίρια που φυλακίζουν τα όνειρα των κοιμισμένων ενοίκων του και ξέρω ποιος είμαι. Είμαι σκληρός, αμείλικτος μα γεμάτος φόβο. Κάτι δεν πάει καλά, χρειάζεται να σκεφτώ, να συγκεντρωθώ να βρω τον λάκκο πριν πέσω στην φάβα. Ώρες – ώρες αναρωτιέμαι μήπως τα έχω χάσει, μήπως δημιουργώ εμμονές από το τίποτα. Έχω την αίσθηση πως χρειάζεται να προχωρήσω ακόμα και αν αναγκαστώ να απομακρυνθώ από την λογική των άλλων. «Τι σχέση έχουν οι άλλοι με το σύμπαν που έχω μέσα μου;» που λέει και ο φίλος μου ο Βούδας…
Το γνωστό κόλπο δηλαδή, κρύψου. Σα φύλλο στο δάσος, σα βιβλίο σε βιβλιοθήκη, σαν skinhead ανάμεσα σε φαλακρούς. Κανείς δεν θα δώσει την απαραίτητη σημασία, κανείς δε θα σε καταλάβει. Ο χρόνος μια χαρά τα καταφέρνει. Μας ματώνει, μας απομυζά και συνεχίζει την άθλια παρασιτική του ύπαρξη. Κάθε στιγμή που περνάω μόνος είναι γεμάτη από συμβάντα και πρόσωπα που με καταδιώκουν σαν επανερχόμενοι εφιάλτες. Από την στιγμή που ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τις ρωγμές του ταβανιού ή τους αριθμούς του ρολογιού, μέχρι την ώρα που σηκώνω τα πόδια μου από το πάτωμα αφήνοντας τις παντόφλες που μου χάρισες, αδειανές και μόνες στο δικό τους νυχτερινό δράμα.
Λείπει το κίνητρο μωρό μου. Δίχως αυτό, η θεωρία είναι άχρηστη.
κίνητρο το [k>ínitro] O40 : 1. ό,τι, ως σκοπός ή ως τελικό αίτιο, παρακινεί κπ. σε μια ενέργεια: ~ του εγκλήματος ήταν η εκδίκηση. Kίνητρό του είναι το κέρδος. Έχει ευγενή / ιδιοτελή κίνητρα. 2. οποιαδήποτε οικονομική ή άλλη παροχή που αποσκοπεί στην ενίσχυση μιας δραστηριότητας: H κυβέρνηση θέσπισε οικονομικά και φορολογικά κίνητρα για την αύξηση των εξαγωγών. Kίνητρα για να υπηρετήσει ένας δημόσιος υπάλληλος σε παραμεθόρια περιοχή. || Θετικά κίνητρα, όσα συντελούν στην επίτευξη κάποιου σκοπού. Aρνητικά κίνητρα, όσα λειτουργούν ως αντικίνητρα. [λόγ. κινη- (κινώ) -τρον απόδ. γαλλ. motif (διαφ. το ελνστ. κίνητρον `κουτάλα για ανακάτεμα΄)]
χωρίς λόγια
13 τσαχπινιές May 1st, 2009
Δεν ξέρω, πλέον, γιατί βαθιά μέσα μας δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. Φαντασιώνομαι πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα έχουμε συνέλθει, θα γίνουμε αυτό που είναι όλοι οι φυσιολογικοί έρωτες, αλλά εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, δεν υπήρξαμε ποτέ φυσιολογικοί, ούτε καν στην αρχή μας.
Έχεις ιδέα τι σύγχυση είναι για μένα να ξέρω πως είσαι η μόνη γυναίκα με την ικανότητα να με καταλαβαίνει;
Σε σκέφτομαι συνέχεια, συνέχεια.
Σκέφτομαι πως αυτή η γυναίκα γνωρίζει ποιος πραγματικά είμαι, μα μ’ αγαπά ούτως ή άλλως.
