Αρχείο γιά November, 2004

βήμα

Πες και εσύ μιά τσαχπινιά November 28th, 2004

Πήγα μακριά μέσα στο κρύο, το παλτό μου ιδανικό, ταξίδεψα κάτω από τον ουρανό, για σένα μούσα, ποιες θαυμάσιες αγάπες ονειρεύτηκα, ποιά αστέρια στον ουρανό; Άκουσα που κάθονται στις άκρες του δρόμου, εκείνα τα ευχάριστα βράδια Σεπτεμβρίου ενώ αισθάνθηκα την πτώση της δροσιάς στο μέτωπό μου. Ομοιοκαταληκτώντας μεταξύ των φανταστικών σκιών, μάδησα, μα έκανα ένα βήμα κοντά στην καρδιά μου

παίγνιο

Πες και εσύ μιά τσαχπινιά November 18th, 2004

Το παιχνίδι στο παλιό αρχοντικό μάτι σοβαρεύει. Θα ‘χει άραγε αίμα αυτό το επεισόδιο ή τσάμπα με διαβάζουνε; Καμιά φορά κάνει τόση ασυνήθιστη αμφιβολία που μου περνάνε παράξενα πράγματα από το μυαλό. Το να τα γράφω αυτά είναι ένας ακόμη τρόπος για να αποδείξω ότι κάτι πάει πολύ στραβά με μένα.
Και γράφω…

Πήγασος

Πες και εσύ μιά τσαχπινιά November 12th, 2004

Κάθεται απέναντί σου. Στον υπόγειο, στο απέναντι ρεύμα. Καθώς ακούς το τρένο να πλησιάζει εκείνη σηκώνεται. Κοιτάει προς την κατεύθυνση του θορύβου. Εσύ έχεις καρφωμένα τα μάτια σου επάνω της και ελπίζεις οι ματιές σας να συναντηθούνε. Το τρένο έρχεται, και πλέον το μόνο που βλέπεις είναι το πρόσωπό της, αποσπασματικά μέσα από τα παράθυρα του τρένου που επιβραδύνει.


Σαν να περνάνε από μπροστά σου αργά τα καρέ του σελλυλόιντ. Σαν να ζεις σε έναν κόσμο όπου το μόνο πράγμα μεταξύ εσένα και μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι δύο ζευγάρια γραμμών τρένου που κοιτάνε προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το τρένο σταματάει, πόρτες ανοίγουν, πόρτες κλείνουν, και φεύγει. Δεν θα την ξαναδείς ποτέ πια και η επανάστασή σου έχει τελειώσει πριν καλά καλά ξεκινήσει. Είσαι μακριά, δεν σε έχω δεί ποτέ, μα μου λείπεις αφάνταστα…

σκατζόχοιρος

Πες και εσύ μιά τσαχπινιά November 10th, 2004

…είμαι ένα είδους σκαντζόχοιρου…

αλλά τα αγκάθια μου είναι γυρισμένα προς τα μέσα…

σκέψου τι προκαλείς κάθε φορά που προσπαθεις να με αγγίξεις…

άντε και γαμήσου τώρα

1 τσαχπινιά November 2nd, 2004

Σου ‘χω πει πολλές φορές, έχω παραδεχτεί μάλλον, ότι η ζωή μου έχει ένα lag. Ίσως αυτο το lag δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας διαφορετικός όρος για να δηλώσω ότι είμαι διανοητικά καθυστερημένος, και όταν λέω διανοητικά καθυστερημένος δεν εννοώ απαραίτητα καθυστέρηση που οδηγεί στο Ιπποκράτειο…. εννοώ μία ελαφράς μορφής καθηστέρηση, κάτι σαν, ο εγκεφαλος μου να ξεκινησε να αναπτύσεται περίπου μία 8-ετία μετά την γέννησή μου…. την ημέρα δηλαδή που σε γνώρισα…

Χτές έφυγες. Πανηγυρισμούς μην περιμένεις να ακούσεις για την αποχώρησή σου. Θα πρέπει να έχω κάνει μεγάλο κακό για να σου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Προσωπικά θα σου δώσω την καλύτερη ευχή που μπορώ να δώσω σε κάποιον. Να περιπλανηθείς άσκοπα πολύ λιγότερο από μένα

Άντε και γαμήσου τώρα…

Ψάξε:

Πρόσφατα Γραπτά

Κατηγορίες

Αρχείο

Syndication

Powered By

  • WordPress
  • page counter
  • eXTReMe Tracker