August 21st, 2007
Σκαρφαλωμένος στη γυρισμένη πλάτη σου,
ψάχνω να βρώ τις κινήσεις μου,
μέσα σε έναν έρωτα χωρισμένο σε στρατόπεδα.
Κι οι αποστάσεις, σε πλήρη ακινησία,
και μήτε ένα βήμα μπρός, μήτε πίσω,
και μάτια στεγνά,
και λόγια αβίαστα σκληρά, αλόγιστα και αζύγιαστα,
και… και…και… και, ναι,
και ανάσες βιαστικές και λοξές ματιές
Μέχρι να βρείς αλλού να γαντζωθείς αλλου, σε περιμένω γιατί δε σε φτάνω.
σ.σ.: υπάρχουν λέξεις που ξεφεύγουν από το λεξιλόγιο, γιατί δεν ξέρω να τις προφέρω.
August 8th, 2007
Ένας χοντρός κοιλαράς κοντοστούπης, κάθεται στο χορτάρι και γραφει σε ένα κομμάτι χαρτί με μαύρα μεγάλα γράμματα. Φοράει άσπρο πουκάμισο με κίτρινους λεκέδες κάτω από τις μασχάλες του, και η αναπνοή του μυρίζει πούρα και χθεσινό μπεκρομεθύσι.
Μια κοπελιά άσπρη, μικρή, λυγερή, μαυρομαλλούσα, σαν βγαλμένη από πινακα τής Αναγέννησης, στέκεται μέσα σένα κατακόκκινο, μικρό φόρεμα, περιμένοντας μια κλήση στο κινητό της και ένα λεωφορείο της γραμμής.
Είμαι ξαπλωμένος παραδίπλα, χαζεύω τα σύννεφα να περνάνε προσπαθόντας να φτιάξω μορφές. Ένα μπατσικό περνάει με την σειρήνα να ουρλιάζει, συνήθης και μοναδικός τόνος, ίσα ίσα για να σπάσει την σιωπή και τον έρωτά σου με το γύρω. Τον τελευταίο καιρό έχω βρεθεί σε μια περίεργη καμπή, είμαι έτοιμος να αποδεκτώ αυτό που είμαι και να κάνω κάτι για τούτο.
Προσπαθώ να συντάξω μια κοινή έναρξη και ένα κοινό τέλος για όλες μου τις σκέψεις. Οι καιροί μας προτιμούν προσγειωμένους και σιωπηλούς, γιατί μοιάζουμε σκεφτικοί άρα και σοβαροί. Οποιος μιλάει πολύ, γελάει πολύ, κλαίει πολύ, τρώει πολύ, κοιμάται πολύ, ζει πολύ, χαίρεται πολύ, είναι απλά μια μετριότητα που προσπαθεί να ξεπεράσει τα καθιερωμένα, τα κοινά, τα λογικά. Οποιος ζει με το πολύ μέσα στο μυαλό του, καταντά με το λίγο. “Παν μέτρον άριστον”, είπε και κάποιος Αρχαίος που ζούσε μέσα στα πολλά και τα λίγα κ.ο.κ.
Πρέπει να αρκεστώ και εγώ λοιπόν με τα μετρα και τα σταθμά των πολλών, γιατί ο πελάτης, η πλειοψηφία, οι Αρχαίοι Ημων Πρόγονοι, οι γονείς, οι ειδικοί, η Εκκλησία, οι αρμόδιοι… έχουν ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ;
Δεν άκουσα τις συμβουλές και με μιας στα έδωσα όλα, έκανα πως δεν ήθελα… τον ερωτα θα έπρεπε να τον θαψουν σε μέρος απόκρυφο, να μην το ξέρει άλλος.
