αναμονή
March 1st, 2006
Σε περιμένω. Πόσο μπορεί να διαρκεί μιά μέρα στο σκοτάδι, πόσο μιά εβδομάδα;
Ζουμε χορτασμένοι από έρωτες και γεύσεις που δοκιμάζουμε, σώματα που τα κολυμπούμε σαν λίμνες, φόβους που κρύψαμε βαθειά στην τρύπα κάθε νύχτας. Θέλω όλα αυτά που ονειρεύτηκες να μου χαράξουν το κορμί γιατί εμείς είμαστε ο πραγματικός κόσμος και όχι τα σύνορα που ζωγραφίζονται πάνω σε χάρτες.
Ξέρω πως θα έρθεις και θα με φέρεις στο παλάτι των ανέμων. Αυτό ήθελα από πάντα, να περπατήσω μαζί σου σε ένα τέτοιο μέρος, σε μιά πορεία χωρίς χάρτες.
Entry Filed under: Βγάλε άκρη
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed