όλα είναι δρόμος
December 12th, 2005
…ο ρυθμός άλλαξε και επιταχύνθηκε. Μια έρημος άσπρη, από χαρτί, ήταν η τελική κατάληξη. Αποστάσεις που είχα διανύσει, πόλεις μακρινές που περπάτησα. Πόλεις αλλόκοτες, που η καθε του γειτονιά έβγαζε σ΄άλλη χώρα, βουνα που σ΄οδηγούσαν σε βουνά, θάλασσες χωρίς όρια. Δάση κατοικημένα από τα ιερά πνεύματα των Τρόλ, μ΄αγρίμια πιο φοβισμένα και από μένα. Έρωτες πίσω από οδοφράγματα, λαμπάδες εκκλησιάς από μολότωφ, κρεβάτια κοριτσιών που λεηλατησα, σπίτια που μπήκα και έφυγα, κουράστηκα.
Κι ο κάθε δρόμος να σε βγάζει σ΄άλλο δρόμο. υ
υ.γ.: διαβάζω τα γραπτά σου που και πού από την αρχή, ένα ένα. οι μόνοι Θεοί που σε στηρίξανε ήταν η μουσική και ο δρόμος, αυτός που βάλθηκες να πάρεις μοναχή δίχως το φίλο που χωράει στο τσεπάκι σου. Πάρε μαζί σου ότι θες, μην ξεχάσεις να αφήνεις πετραδάκια…
Entry Filed under: Αναμνήσεις,Άντε γαμήσου
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed