…le petit prince de l'obscurite…

δεν επιτρέπω

July 9th, 2005

Είπα κι εγώ ν’ αλλάξω ζωή, ν’ αρχίσω καινούργιο παιχνίδι, γιατί εμπνέω και πάθη μεγάλα που μου είπε μια ψυχή κάνοντας με να χαμογελάσω. Άλλα είχα ετοιμάσει και άλλα γράφω, όχι γιατί με πειράζουν αυτά που ακούω για το τι κάνει καθής μας.. αλλά για τα πράματα που δεν κάνει, το’ πα και παλιά σιχαίνομαι την λήθη, το έτσι και γιουβέτσι.

Τα ζώα μπορεί να φωνάζουνε και να πλακώνονται στις μπουνιές, ποτέ όμως δε χρησιμοποιούν το ψέμα, την κακία, ή άλλα συγγενή ζώα για να λύσουν τις προσωπικές τους διαφορές, πράγμα που συνηθίζεται με μάς τους ανθρώπους που δεν είμαστε δυστυχώς ζώα. Η κοινωνία των ανδρών είναι σιχαμερή. Η κοινωνία των γυναικών το ίδιο (ίσως και λίγο παραπάνω λόγω αθέμιτου συναγωνισμού).

Ζήτω λοιπόν η κοινωνία των παιδιών και των ζώων όχι όλων, αυτών που δεν έχουν αποχτήσει ακόμη ανθρώπινες συνήθειες μη μου τους κύκλους τάρατε…. καταραμένο το τρανζίστορ μου νοθεμένο, πάλι άλλα παίζει και μ’ ενοχλέι γιατί βλέπω κάποιους που αγαπώ να γίνονται κομμάτια τελευταία και δε θα το επιτρέψω σε κανέναν σας αλήτες

Entry Filed under: Κάπου σε ξέρω,Άντε γαμήσου