ώρες άρρωστες
August 31st, 2004
Ξημέρωσε κι απ’ το βράδυ πασχίζω να γράψω έναν πραγματικό στίχο. Όμως οι λέξεις είναι ψεύτικες κι ο κόσμος όνειρο. Δεν κατάλαβα πότε πρόλαβε να με πάρει ο ύπνος. Το ίδιο πάντα όνειρο. Ο ίδιος πάντα εφιάλτης. Να αλλάζω τα σκηνικά, πρόσωπα κουστούμια. Το ίδιο αρρωστημένο σενάριο.
Τι θα γινόταν αν δεν τα έλεγα εκείνα και εαν δεν έκανα αυτά. Που θα ήμασταν τώρα αν ήταν αλλιώς… οι ίδιες ενοχλητικές ερωτήσεις. Σαν ξύπνησα τρομαγμένος και αντίκρυσα την σκοτεινιά του σπιτιού ένα μικρό βλέμμα τ’ ολόγιομου φεγγεριού χύθηκε μέσα απ’ τις κουρτίνες
Entry Filed under: Σκοτάδια,Αναμνήσεις,Βγάλε άκρη
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed