πάντοτε
August 24th, 2004
Το βλέπεις εκείνο εκεί ψηλά… όμορφο δεν είναι το φεγγάρι από μακρύα;
… υπέροχο… έτσι είμαι και εγώ… από μακρυά… και χρειάζομαι εσένα για να φωτίζω.. κάτι σαν και σένα μάτια μου.. σαν και σένα ήλιε μου. Εσύ έχεις κάτι από ατμόσφαιρα… δεν είσαι ψυχρός, σκοτεινός και αποπνηκτικός σαν και μένα.. εσύ είσαι ο ήλιος… δεν έχεις άγνωστη πλευρα… είσαι ίδια απ’ όλες της μεριές σου…
με τα λόγια ένός φίλου: « …είμασταν πάντοτε παιχταράδες μωρό μου, απλά δεν αλλάζαμε μπαλιές… »
Entry Filed under: Θεωρίες
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed