αναμνήσεις IV
July 25th, 2004
Οι φίλοι μου λένε να μην βιαστώ. Να μην κάνω κάτι που θα το μετανοιώσω. Σκέφτομαι το καλοκαίρι που δεν αργεί να ‘ρθεί. Σκέφτομαι τα πράγματα που έχω να κάνω. Να αναπληρώσω έναν χειμώνα αδράνειας και απομόνωσης. Σκέφτομαι και τον νέο χρόνο στο πανεπιστήμιο, λίγους μήνες αργότερα.
Ξέρω πως αυτή η ιστορία θα ναυαγήσει κάποια στιγμή, γιατί δεν πληρεί τις απαραίτητες προυποθέσεις. Και ξέρω τέλος πως όσο περνά ο καιρός, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο για τον ένα ή και για τους δύο μαζί. Θέλω να ξεφύγω απο μια ρουφήχτρα που κινδυνεύει να τα πάρει όλα μαζί της. Όσα θα μπορούσα να αποκομίσω απο αυτή την εμπειρία που λέγεται φοιτητική ζωή. Μαζί δεν έχουμε μέλλον. Το μέλλον για μένα δεν σημαίνει αποκατάσταση.
Όταν θα τελειώνω εγώ τις σπουδές μου, θα φεύγει αυτή για τις δικές της. Όσο καιρό θα σπουδάζω εγώ, αυτή θα είναι αλλού, σαν και τώρα. Αν και έχουμε την ίδια ηλικία, ώρες βρίσκω εντελώς ηλίθιες τις απόψεις της και αυτό με κάνει να νιώθω χειρότερα. Γιατί λίγο καιρό πρίν όλα αυτά δεν με ενοχλούσαν.
Πρώτη φορά φασκελώνω την μούρη μου στον καθρέφτη κάθε πρωί.
Entry Filed under: Αποκαλύψεις,Βγάλε άκρη
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed