K.O.C.
April 27th, 2004
Ποιά είναι η ασήμαντη ουσία που τυλίγει δύο;
Ο ένας ως πείνα και ο άλλος ως τροφή…
Ξυπνώ καλυμένος σε ένα πέπλο χιονιού και ονειρεύομαι έναν κήπο κινούμενων σχεδίων… σαν αυτούς που διάβαζα απο παιδί. Αθώα μίμηση για το πώς θα ήταν, καθώς η μουσική μου εισχωρεί, εσύ να μήν υποχωρείς …στη φαντασία μου, είσαι χρυσή, μιά εικόνα, μια αποζημίωση για με, να κρατήσω…
Οι παράλληλες γραμμές, κινούνται τόσο γρήγορα όλες προς το ίδιο σημείο.
Το άπειρο είναι όσο κοντά όπως είναι μακριά… σαν και σένα.
K.O.C.
Entry Filed under: Κάπου σε ξέρω
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed