αλλιώς δεν γίνεται…
December 20th, 2006
Τρέχω, βιάζομαι, να φτάσω, σπίτι, στη δουλειά, στο στόχο μου, να προλάβω, να κόψω δρόμο, να βγώ πρώτος στο φανάρι, να αποφύγω άλλους, που τρέχουν, βιάζονται, να φτάσουν, στο σπίτι τους, στη δουλειά τους, στο στόχο τους. Δεν κοιτάω γύρω μου, δεν ξεφεύγω από την πειθαρχημένη μικρή ζωή μου, σταματώ (ίσως) να κοιτάξω αγχωμένα κάποια βιτρίνα, μαζί με άλλους, περαστικούς, απόρρητους. Πασχίζω, πασχίζουμε, όλοι μας, και εσύ που διαβάζεις, μην κοιτάς στα χαμένα, να κρύψουμε τη διαφορετικότητά μας, μη την προσέξει κανείς, μη τυχόν και χάσω τον κόσμο μου, το κόσμο μας, το μικρό, ψεύτικο κόσμο μου, τον κόσμο μας, μη τυχόν και θυμηθώ ότι δεν με συνδέει τίποτε μ΄αυτούς που διαλέγουν το ίδιο παντελόνι, το ίδιο αυτοκίνητο, την ίδια ταινία, το ίδιο μπαρ.
Να βγάλω μια και καλή από το μυαλό μου ότι την μίζερη ταυτότητά μου δεν την αγόρασα από τη βιτρίνα που κοιτάω αγχωμένα μαζί με άλλους περαστικούς και απόρρητους. Την έφτιαξα, πάντα θα τη φτιάχνουμε, στους δρόμους της λευκής πόλης, στις πλατείες και στα πάρκα της παραλίας, στους τόπους συνάντησης, σαν την Άθωνος και την Περαία. Εκεί θέλω να ζήσω, σε μια πόλη ανοιχτή, ζωντανή, να δω τα ίδια πράγματα που ποτέ δεν πρόσεξα, να φύγω από τη δουλειά μου, το σπίτι μου, το αυτοκίνητό μου, την μηχανή μου, την τηλεόρασή μου, τη πειθαρχημένη μικρή ζωή μου, να βγω στο δρόμο, εκεί που συμβαίνουν όλα, να βγω στο δρόμο, στον όποιο δρόμο… γιατί αλλιώς δεν γίνεται…
Entry Filed under: Προσωπικά,Βγάλε άκρη,Say what?
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed