…le petit prince de l'obscurite…

Ανακάλυψη

April 27th, 2007

Χθές δεν ήταν η μέρα μου, σήμερα πάλι μου έρχονται μόνο ατάκες και πρόσωπα στο μυαλό. Είναι εκείνες οι στιγμές που με ανθρώπους άγνωστους έχεις ταυτήσει καταστάσεις και αντικείμενα, φωτογραφίες και πρόσωπα. Αηδίες, κέρατα…Χριστούγεννα.Θα μου πείς, που κολλάνε τα Χριστούγεννα; Δεν γνωρίζω, δεν ρώτησα, δεν έμαθα. Μερικά πράματα τα παίρνεις όπως έρχονται γιατί απλά εμπιστεύεσαι τον άλλο, και εσύ με εμπιστεύεσαι, ή με εμπιστεύτηκες γιατί με έβαλες μέσα στο σπίτι σου και μοιραστήκαμε το ίδιο σου το κρεβάτι. Πέρασες το βράδυ να με κοιτάς να κοιμάμαι και ξύπνησες το πρωί πιό χαρούμενη και απο πεταλούδα σε λειβάδια.

Μερικοί άνθρωποι, δεν αλλάζουν ποτέ, μένουν ίδιοι, σε ιδέες, σε κινήσεις, χαμόγελα και σκέψεις τα βράδια. Αναμασούν τα ίδια ξανά και ξανά, μέχρι να ριζώσουν βαθιά στο σκάλπ τους, και κουβαλάνε τον ίδιο σταυρό μέρα με την μέρα, γιατί αυτοί το επέλεξαν. Το μόνο που χρειάζονται είναι χρόνο και εμπιστοσύνη.

Αξίωμα του ανεκτίμητου του χρόνου, το μέγεθος της εμπιστοσύνη που μπορείς να τολμήσεις να τζογάρεις πάνω τους θα είναι και ανάλογο με το χρόνο που τους δωρίζεις. Πίστεψέ με δεν θα σε απογοητεύσουν, είναι σεταρισμένοι έτσι να μην το κάνουν αυτό, έστω και αν μερικές φορές υποφέρουν υψηλών στάνταρντ. Δεν θα προσπαθήσουν να σε πείσουν για τα παραπάνω, είναι από αυτούς που δεν μιλάν για το παρελθόν, αν και το σκέφτονται πάντα, και αναμένουν να τους κοιτάς στα χαμηλωμένα τους μάτια, μονάχα εκεί μπορείς να βρείς τις απαντήσεις.

Βρήκα κρυμένα πίσω από χρώματα, αισθήσεις που είχα ξεχάσει… Ένα δρακάκι που χρειάζεται μετακόμιση και προς το παρόν κοιμάται… δε θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει σαν ξυπνήσει με φωτιές στο στόμα…άλλο ένα μικρό ολοκαύτωμα.

υ.γ.: είσαι άνθρωπος περήφανος και ευγενικά εγωιστής, δεν περιμένω να με ακούσεις, περιμένω όμως να μου δώσεις μιά ευκαιρία γιατί δεν σου έκρυψα ποτέ την αλήθεια, σου τα είπα όλα όπως έχουν και ας μου κόστισε και μου στοιχίζει ακόμα…

Entry Filed under: Προσωπικά,Αποκαλύψεις