ερωμένη
July 1st, 2007
Μια ερωμένη και μια σταγόνα νύχτα, σε ένα σπίτι παλιό και δίπατο σαν όνειρο, με παράθυρα κλειστά, λησμονημένη στα δυο σκαλιά της παλιάς ξύλινης πόρτας.
Η ομορφιά που χάνεται, αγάπη μου πόσους κέντησες βαθιά;
Παράξενα πράγματα, περάσανε χρόνια κι έμεινε το όνομα, γραμμένο στο χώμα. Μια μεθυσμένη στιγμή τον αγκαλιάζει, δρόμοι στενοί που μύριζε στην πλάτη τους το βροχερό καιρό. Βρέθηκε πάλι να τους περνάει μόνος, μόνος μπροστά στα μάτια του.
Συνειδητά κι απρόβλεπτα γυμνός
Α.Δ.
Entry Filed under: Κάπου σε ξέρω,Προσωπικά,Αναμνήσεις
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed