…le petit prince de l'obscurite…

lOVE [will tear us apart]

July 13th, 2007

Οι μέρες… Μέρες, οι νύχτες.
Νύχτες τα λόγια, τα δικά σου λόγια, τα δικά μου λόγια, λόγια, πως να μιλήσω;

Οι ώρες, χωρίς εσένα, η κλειστή πόρτα. χωρίς εσένα, η γεύση του στόματος, χωρίς εσένα
Κι εκείνη μυστική, αγχόνη, πως να μιλήσω;

Με σημάδι μια παράξενη αγριότητα, με παντού. μια διάτρητη ψυχή με σταγόνες. μια τρεμάμενη βεβαιότητα με φιλιά, μια υπόσχεση που δεν… πως να μιλήσω;

Χωρίς παραβολές, χωρίς παραμυθία, χωρίς σύμβολα, χωρίς λέξεις, πια, πως να μιλήσω;

Η φωνή, έλα, τα μάτια, έλα, με γυμνά μάτια, έλα, με το κύμα, έλα, πως να μιλήσω;

Η αγάπη, η αγάπη στη καρδιά της κόλασης, η αγάπη στα δόντια της αστραπής, η αγάπη στο τέλος του ίσκιου, η αγάπη στις σπηλιές του βυθού, η αγάπη μες στις ραφές της καρδιάς, η αγάπη με τα μάτια ανοιχτά.

originally posted by Greek Gay Lolita

- Καρδιά με δεκαοχτώ κλειδιά οπού ‘σαι κλειδωμένη, άνοιξε, παίξε, γέλασε, σαν που ‘σουν μαθημένη.
-Με τι να ανοίξω η ορφανή που ειν’ τα κλειδιά χαμένα. Τα χέρια που μ’ ασφάλισαν είναι ξενιτεμένα. Η ξενιτιά είναι μακριά σαρανταδυό κονάκια, να στείλω χαιρετίσματα με δυό χελιδονάκια. Το ‘να να πάνει τους καημούς και τ’ άλλο τα φαρμάκια…

Ζωντανά, Πολυτσάνι

Entry Filed under: Κάπου σε ξέρω,Προσωπικά,Say what?