δεν υπάρχει ποτέ
May 8th, 2008
Πάει καιρός που έχω να καθίσω να γράψω ένα γράμμα. Απορροφήθηκα και εγώ στο κλίμα μιας ηλεκτρονικής εποχής που εξαφανίζει την ταυτότητα της γραφής, τον γραφικό χαρακτήρα, την μυρωδιά του χαρτιού, ακόμη και την αίσθηση της προσμονής για μια επιστολή με χωρική διεύθυνση. Περικλέους, Derby road, Παύλου Μελά, Brook road, Πελείας, St.George’s road, Ιταλίας με Γαμβέτα γωνία, Rosamond drive, Στρ. Αθανασίου Χρυσοχόου, Moseley road… σπίτια που προσμένανε γράμματα, συμπληρωματικά, στα σχεδόν καθημερινά τηλέφωνα. Απόδειξη, χειροπιαστή. Φορές με φωτογραφίες διακοπών και πάρτι, άλλες με κάρτες γενεθλίων, κάποια συνοδευόμενα από κασέτες 90-άρες, περίτεχνα στολισμένες με αρτιστικά αποκόμματα περιοδικών. Ξεπερασμένα μα ποτέ ξεπεράσιμα.
Σαν γυρνώ σε λίγες μέρες στο πατρικό μου, γυρνώ σε μιαν άλλη ζωή, γεμάτη με δεν ξέρω τι. Εκπλήξεις, μυρωδιές και λογαριασμούς παλιούς, γιατί αυτοί κάνουν και τους παλιούς τους φίλους. Εισβάλω σε μια εποχή ήρεμη και δημιουργική που πιθανόν να αποβεί μοιραίως χρήσιμη αν υπάρξει και αρκετός χρόνος.
Δεν υπάρχει ποτέ. (3 μεγάλες λέξεις μαζεμένες [1])
υστεριόγραφο: από την ώρα που ξύπνησα σε σκέφτηκα 74 φορές, δηλαδή μόλις 4,3 φορές το λεπτό.
[1]: δανεικό/κλεμμένο
Entry Filed under: Προσωπικά
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed