…le petit prince de l'obscurite…

τέλσον .:031:.

November 18th, 2008

Δεν ξέρω για σένα μα εγώ μεγάλωσα στην επαρχία και αργότερα στα εξωτερικά, εκεί που μιλάνε περίεργα δηλαδή, τ’ αλλιώτικα και μου ήταν τρομερό, θέλω να πω, η αλλαγή νοοτροπίας από την μία κατάσταση στην άλλη. Πέρασα κάποιες στιγμές, υποθέτω, αρκετά δυσβάσταχτες στιγμές για να με ταυτοποιήσω από μία πόλη που ντρέπεσαι να εκφραστείς, σε μιά άλλη που αν δεν φωνάξεις δεν υπάρχεις. Πιθανό και αυτό να με ώθησε στο να γράφω δημόσια. Ελπίζω πως τα γραπτά μου είναι σαν τα στιχάκια που βρήκες χαραγμένα σε κάποιο παγκάκι από κάποιο ξεχασμένο έφηβο, να δηλώνει το πάθος του για κάτι, μια ομάδα, μιά ιδέα, ένα κορίτσι ίσως, ότι βρίσκεται στον καθένα.

Δε χρειάζεται να υποθέσεις για το ποιος είμαι, πόσο μάλλον για το πως σχετίζομαι με τα κοινά. Δε διαφέρω εμφανισιακά από τους περισσότερους νεαρούς που προσπερνάς καθημερινά στο δρόμο σου, μα κρυφά ελπίζω πως εμένα θα με ξεχωρίζουν όλοι για κάποιο λόγο. Ίσως γιατί ακόμα πιστεύω πως οι άνθρωποι με ανησυχίες, μπορούν και αναγνωρίζουν ομοίους, μπας και δηλαδή βρω κανένα παραδίπλα να συνεννοηθώ, γιατί τελευταία με κοιτάνε λες και έχω πέσει από άλλο πλανήτη.

Αυτό το ημερολόγιο δεν το άνοιξες, ήταν πάντα ανοιχτό. Αυτό το ημερολόγιο επέλεξες για να γυρίσεις τις σελίδες του, όπως κάνεις και με καθημερινούς σου ανθρώπους που πιθανό να σε ενδιαφέρουν για τον ένα ή για τον άλλο λόγο. Δεν θα μπορούσα να ξέρω πως αισθάνεσαι στην πορεία της κάθε μου πρότασης. Αν οι λέξεις σου ερεθίζουν την φαντασία σου μόνο για τους εκάστοτε ήρωες ή το κατά πόσο παίρνεις παραμάζωμα και την υπόλοιπη παραγωγή, από το κομπάρσο μέχρι τον σκηνοθέτη. Αν όμως έχεις μία τόσο ευχάριστα περίεργη διάθεση να γνωρίσεις έναν άλλο άνθρωπο σε τούτο το αθέατο θέατρο που ονομάστηκε ζωή, τι δουλειά έχεις κούκλα μου εδώ μέσα;

υστεριόγραφο: παγιδευμένος μόνο για σήμερα ανάμεσα στον ένα και στον άλλο.

Entry Filed under: Προσωπικά,Σκοτάδια,Αποκαλύψεις,Say what?