…le petit prince de l'obscurite…

μικρό αγόρι

February 15th, 2009

Έχω μέρες που δεν έχω κάτσει στον κώλο μου.
Ανήσυχο αγόρι.

Τις περισσότερες από αυτές δεν έχω εγκαταλείψει καν το κρεβάτι μου, κρατώ τα χέρια πίσω σταθερά από το κεφάλι.
Οριζόντιο αγόρι.

Το μυαλό μου τρέχει μία μίνι άτακτη ταινία, κάτι επεισόδια από άλλη εποχή, που τραβήχτηκαν κυριολεκτικά στο πόδι, συνέχεια στο πόδι.
Γοργό αγόρι.

Το έχω βουλώσει, ακίνητος. Μοντάρω, τα βάζω σε σειρά, δεν μπορώ να ξεδιαλέξω κάτι για να κόψω. Στήνω ήχο και τις γωνίες μου, να σου τα γράψω, να με διαβάσεις, γιατί αλλιώς δεν με πίστεψες ποτέ.
Σιωπηλό αγόρι.

Έχω εδώ και μέρες που τα βράδια μου δεν τα κοιμάμαι ξεκούραστα. Έκλεισα την πόρτα, την οθόνη, το τηλέφωνο αλλά κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά γιατί αν μπω εκεί δεν σου ξεφεύγω με τίποτα.

Έχω σωπάσει, καταστρώνω χαμόγελα.
Κανένας δεν ξεχνά, τίποτα δεν ξεχνιέται. Μούφα όλα σου λέω…

Entry Filed under: Προσωπικά