Ανοιχτή επιστολή (part III)
June 12th, 2009
Συγνώμη που οι λέξεις μου ήταν λέξεις
και δεν ήταν λουλούδια,
χαμόγελα,
αγκαλιές
και παιδικές μελωδίες.
Σε σκέφτομαι καθε βραδυ πριν πάω για υπνο, προσεύχομαι στον όποιον σου Θεό να βρείς το δρόμο που σου αξίζει, όσο και αν ξέρω πως δύσκολα θα ξεστρατήσεις ξανά σε μένα…
γαμώτο, έλα σου λέω… έλα μην με αφήνεις να φεύγω μόνος.
Entry Filed under: Κάπου σε ξέρω,Προσωπικά,Σκοτάδια,Αποκαλύψεις
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed