out of stock
June 23rd, 2009
Μπήκε για τα καλά και το καλοκαίρι και ο ιδρώτας έσταζε απ’ το πρωί στο μετωπό μου. Στο δρόμο μου φαίνομαι το ίδιο απόξενος και παγωμένος. Σβύνουν τα βήματα μου. Το νιώθω πως έφυγες, χάθηκες, κι εγώ ξέμεινα μοναχός και ξοφλημένος. Πουλήσαμε κι εκείνες τις υπέροχες μέρες σε τιμή εικαιρίας. Έφτασα ίσα μ’ εδώ με μιά καρδιά γεμάτη ειλιικρίνεια και μιά απρόσμενη, από μηχανής Θεού, βοήθεια. Δεν μου έμεινε χρόνος για συναισθηματισμούς. Δύσκολα οι άνθρωποι βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα στα συντρίμια.
Αυτές τις σκέψεις των τελευταίων ημερών μου κάνει κακό να τις κρατώ στη θύμηση μου. Ελπίζω να βυθιστώ στη λήθη, να συγχωρήσω τον εαυτό μου πρώτα και στην συνέχεια να κάνω το ίδιο γι’ αυτούς που με πόνεσαν. Βρήκα μιά ευκαιρία και γραπώθηκα επάνω της από τα μαλλιά, μην τυχών και μου φύγει. Πήρα την εύκολη λύση για να καταφέρω επιτέλους να βγώ από ένα αδιέξοδο προσωπικό. Πήρα πάλι τους δρόμους και άφησα πίσω μου όλα όσα αγαπαω. Ως συνήθως δηλαδή, γιατί δεν είναι και η πρώτη μου φορά, το έχω δεί το έργο…
Έξω απ’ όλους. Τους έκανα πέρα όλους, τα κατάφερα, συγχαρητήρια, μαλάκα… Τους άφησα μέσα στο πλάνο μου αλλά τους έκανα να με βγάλουν εκείνοι από το δικό τους. Είμαι μακρυά, είμαι αλλού, είμαι εκτός, είμαι… παπάρια, είμαι.
Από εδώ και στο εξής σας αγαπώ τόσο που δεν σας απαιτώ, σας το υπόσχομαι…
υ.γ.: Τώρα που ξέρεις πως δε θα σε συναπαντήσω πουθενά, μη σε νοιάζει που βρίσκομαι…
Entry Filed under: Προσωπικά,Σκοτάδια,Αποκαλύψεις,Βγάλε άκρη
Πες και εσύ μιά τσαχπινιά
Some HTML allowed:
<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed