…le petit prince de l'obscurite…

Ανοιχτή επιστολή (part V)

October 23rd, 2010

Όλα φρέσκα.
Πάλι.
Δεν ξέρω από που να αρχίσω, ίσως καλύτερα σε πάρω ένα τηλέφωνο.
Αλλά πως να στα πω; Ούτε αυτό δεν έχω καθίσει να κάνω.
Δεν πρόφτασα να αδειάσω το κεφάλι μου.
Ω, Θεέ μου…
Θα μπορούσα να ζητήσω λίγο περισσότερο χρόνο…
Ο monsieur Βιαστικός.

Αποφάσισα να πάρω φωτογραφική.
Δεν είμαι σαν και σένα καλός, εσύ κάνεις παπάδες σε έχω δει, πάντα παπάδες έκανες.
Έβαζες τα μακρυά σου δάχτυλα και χάιδευες το σώμα, σου έκανε όλα τα χατίρια.
Λέω να βάλω παιδικά τα μάτια μου πίσω από ένα φακό και όσα δε μπορώ να περιγράψω, να στα δείχνω.

Μην μου αρχίσεις τις αηδίες για την μια εικόνα και τις χίλιες λέξεις γιατί εγώ μπορώ, μάγκα μου, να σου πω εγώ μια μόνο λέξη και να σκάσουν μιας ζωής εικόνες στα μάτια σου.

Να είδες γιατί σ’ αγαπάω;
Χωρίς να το ξέρω.

Μην χαθείς, έλα αν θες και αν δεν σε παίρνει πάλι, με παίρνει εμένα, πες το και έφτασες.
Μόνο με την υπόσχεση πως θα μου φέρεις καπνό και την κάμερα σου.

Εγώ;
Αρχίδια, τα ίδια είμαι εγώ.
Όλα καλά, μόνο λυγάω εγώ, το χείριστο σκυλί και τα λοιπά.
Σκέφτομαι λίγο πιο ήρεμα και μόνος.
Οξύμωρο.
Με γέμισαν οι απουσίες.

Ούτε να μιλάω δε θέλω, βαρέθηκα τα μουνιά και τα μουνιά.
Δεν είμαι εδώ.
Για κανένα μουνί.

σε φιλώ.

θα ‘σαι δω, σύντομα

Entry Filed under: Προσωπικά,Βγάλε άκρη